CSWP Newsletter nr 42

08-2020

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dwie interpretacje indywidualne dotyczące subwencji wypłacanych przez Polski Fundusz Rozwoju w ramach tzw. Tarczy Antykryzysowej.

Wnioskująca Spółka zadała pytanie czy uzyskaną w ramach Tarczy Antykryzysowej subwencję powinna uznać za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem CIT oraz czy ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki sfinansowane subwencją?

Zdaniem DKIS otrzymana subwencja powinna być traktowana na gruncie podatkowym jako pożyczka. Na moment jej otrzymania podatnik nie jest obowiązany do rozpoznania przychodu. Spłacane/ zwracane raty subwencji nie stanowią zaś kosztów uzyskania przychodu. Do takich wniosków organ doszedł analizując charakter i zasady przydzielania subwencji.

„(…) subwencja finansowa otrzymana przez podatnika w ramach rządowego programu dotyczącego wsparcia finansowego dla mikro, małych i średnich przedsiębiorców w związku ze zwalczaniem skutków epidemii COVID-19 w Polsce w ramach rządowej Tarczy Antykryzysowej ma co do zasady charakter zwrotny, a zatem nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie jej otrzymania.”

Zdaniem organu przychód podatkowy nie powstaje także z racji tego, że otrzymana pożyczka jest nieoprocentowana. Nieoprocentowanie pożyczki jest bowiem ogólnie ustaloną zasadą programu przyznawania pomocy w ramach Tarczy Antykryzysowej.

W interpretacjach nie odniesiono się jednak do tego, czy część subwencji, która może nie podlegać zwrotowi będzie stanowiła przychód.

DKIS potwierdził także, iż wydatki sfinansowane subwencją mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, o ile spełnią ogólny warunek kosztu zawarty w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT oraz nie będą wydatkami, które na mocy art. 16 ust. 1 Ustawy CIT kosztu uzyskania przychodu nie stanowią.

Interpretacje z 27 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.217.2020.2.AR, 0111-KDIB2-1.4010.220.2020.2.PB