CSWP Newsletter nr 22

10-2019

Firmy próbują przyciągnąć i przekonać samozatrudnionych do regularnej współpracy różnymi świadczeniami, często takimi samymi jak oferowane pracownikom. W odniesieniu do pozapłacowych świadczeń pracowników raczej nie ma wątpliwości, że mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. Czy w odniesieniu do wydatków na samozatrudnionych jest tak samo?

Z interpretacji DKIS wynika, że odpowiedź jest twierdząca. Aczkolwiek warto zwrócić uwagę, że takie stanowisko wynika najpewniej z tego, że sfinansowanie pakietów było ustalonym przez strony elementem wynagrodzenia przedsiębiorcy. Przykładowo w interpretacji z 19 września 2019 r. (0111-KDIB1-3.4010.306.2019.3.MO) DKIS wskazał, że opłacanie ze środków spółki opłat za prywatne ubezpieczenie medyczne oraz pakietu kafeteryjnego, które stanowią pozafinansowy element wynagrodzenia na rzecz podwykonawców, spełnia warunki uznania tego wydatku za koszt uzyskania przychodu. (Podobne stanowisko zawarto w interpretacjach DIS w Katowicach z 15 stycznia 2016 r., IBPB-1-1/4510-176/15/BK czy DKIS z 30 sierpnia 2018 r., 0114-KDIP2-1.4010.287.2018.1.KS.)

Sytuacja komplikuje się, gdy firma organizuje imprezę integracyjną i chce na nią zaprosić także samozatrudnionych. Wówczas, zdaniem fiskusa wydatki na organizację imprezy w części przypadającej na samozatrudnionych nie mogą być zakwalifikowane jako koszt uzyskania przychodu. W interpretacji z 20 września 2019 r. (0111-KDIB1-3.4010.309.2019.3.MBD) czytamy, że spółkę ze współpracownikami łączą jedynie powiązania biznesowe. Dlatego też, nie można uznać, że uczestnictwo tych osób w spotkaniach firmowych (integracyjnych) wpłynie na zwiększenie, bądź zabezpieczenie źródła przychodów Spółki. Ponadto, współpracownicy są dla firmy podmiotami zewnętrznymi, a w stosunku do takich podmiotów podejmuje się działania o charakterze reprezentacyjnym.