CSWP Newsletter nr 24

11-2019

WSA w Gdańsku w wyroku z 19 listopada 2019 r. (sygn. I Sa/GD 1445/19) przyznał rację fiskusowi w sporze o podatkowe ujęcie kosztów powypadkowych napraw firmowych samochodów i otrzymanego odszkodowania.

Podatnik wskazał, że kosztem uzyskania przychodu będzie jedynie 75% wydatków poniesionych na naprawę samochodu. Natomiast 25% poniesionych wydatków nie może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (co wprost wynika z art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy CIT).

W związku z powyższym podatnik stanął na stanowisku, że otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie może w 25% nie stanowić przychodu podatkowego. Jako argument wskazano treść art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT. Zgodnie z tym przepisem do przychodów nie zalicza się „zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów”. Innymi słowy, odszkodowanie otrzymane z tytułu zwrotu wydatków na naprawę samochodu nie będzie przychodem w tej części, w jakiej wydatki te nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

W wydanej interpretacji (z 4 czerwca 2019 r.. sygn. sygn. 0111-KDIB2-3.4010.120.2019. 1.APA) DKIS uznał, że w takiej sytuacji przychodem podatnika jest cała otrzymana kwota odszkodowania.

WSA w Gdańsku przyznał rację organom podatkowym. Uzasadniając wyrok sąd wskazał, że w tym wypadku nie ma zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT. Uzyskana bowiem przez podatnika kwota od ubezpieczyciela odpowiada co prawda wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu. „Wydatek zwrócony”, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a Ustawy CIT, to wydatek ten sam, a nie taki sam. Fakt, iż zgodnie z umową ubezpieczenia wysokość odszkodowania może stanowić równowartość kwoty poniesionej na naprawę samochodu jest w tym wypadku bez znaczenia.